(یا صاحب الزمان)
آقای من!
مولای من!
از قدیم گفته اند:
خلایق هر چه لایق بی راه نگفته اند.
اقرار میکنیم هنوز لیاقت حضور در محضر شما را پیدا نکرده ایم
که اگر غیر از این بود
هم اینک در زمان ظهور و در حضور شما به سرمی بردی
از ماست که بر ماست
آری ما مستحق بلای غیبتیم
سزاوار چنین سر نوشتی هستیم
تو را نخواسته ایم به بی امامی عادت کرده ایم
هنوز باورمان نشده
(( تا نیایی گره از کار بشر وا نشود))
